Saturday, August 1, 2009
Friday, July 31, 2009
Shkrimtari Hysen Sinani
Hysen Sinani lindi më 7 shkurt të vitit 1949, në Tiranë. Ai është një ndër shkrimtarët shqiptarë më në zë të brezit të vet dhe një ndër përkthyesit më prodhimtarë të letërsisë artistike.
Hyseni është arsimuar në Tiranë, autodidakt (i vetëshkolluar), kështu preferon të shprehet për veten e vet. Ka kryer disa specializime në fushën e gazetarisë dhe botimeve. Në vitet 1964-1974, Hyseni ka përvetësuar gjuhën franceze; 1974-1980 përvetësoi gjuhën italiane; 1990-1995 përvetësoi gjuhën greke. Pra është një autodidakt që ka pasur sukses edhe në përvetësimin e gjuhëve të huaja, të cilat do t’i vlenin më vonë në jetë për t’u bërë edhe përkthyes i mirë për letërsinë artistike.
Nga viti 1964 deri në vitin 1974, Hysen Sinani ka punuar si punëtor në disa ndërmarrje prodhimi, si Fabrika e Lullave, Uzina Dajti, Konsumi i Gjerë, Ndërmarrja e Montimeve Industriale, etj.
Në vitin 1974 deri në vitin 1985, ka punuar redaktor letrar dhe gazetar në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë dhe në gazetën "Drita", organ i këtij institucioni kulturor e letraro-artistik.
Në vitet 1986-1991 punoi përsëri punëtor në Uzinën e Traktorave dhe në Fabrikën e Llullave.
Në vitet 1991-1992 shkoi në emigracion në Greqi. Në vitet 1992-1994 u rikthye në Shqipëri dhe nisi veprimtarinë private me firmën e tij botuese "Artemida", midis botimeve të së cilës është edhe fjalori Greqisht-Shqip, me rreth 20 000 fjalë, i hartuar nga vetë autori. Në vitet 1994-1999 shkoi përsëri në emigracion në Greqi, për shkak të falimentimit të firmës botuese, si edhe realizoi disa udhëtime njohëse si gazetar në Itali dhe Francë.
Në vitet 1999-2008 u rikthye në Tiranë, ku jeton dhe vepron si shkrimtar, publicist i lirë, përkthyes. Krijimtarinë e vet e publikon në shtypin letrar si gazetat "Drita", "Shqip", revista "Krahu i shqiponjës", etj., etj.
Hysen Sinani nëpër vite ka botuar shumë vepra të ndryshme letrare. Më të spikatura janë romanet: "Gjergji" (1980), tregon historinë e një punëtori që dëshiron të bëjë përpara në jetë, duke iu larguar ambienteve punëtore jo aq tërheqëse për ëndrrat e tij; "Nuk e harroja atë ditë" (1989), tregon gjithashtu historinë e një punëtori të ri, por tashmë të një individi të persekutuar nga kolektivi dhe në konflikt të hapur me kolektivin ku ai punon; "Një burrë si ky" (1992), këtu është vënë në qendër një çift të sapomartuarish që përplasen, përveç halleve të tyre personale, edhe me ndeshjen ndaj një administrate çnjerëzore dhe të egër ndaj individit me probleme; "52 burra për një grua" (1999), është një roman i shkurtër epik, me në qendër fatin e një gruaje, e cila bëhet mollë sherri midis dy familjeve në gjak dhe po ajo sakrifikohet për të shuar gjakderdhjen, në emër të një qëllimi më të lartë kombëtar; "Legjenda e dheut të keq" (2000), është një roman krejt modern, i pashkruar më parë në letërsinë shqipe. Aty shkrihen elementët e një publicistike letrare, ku pjesërisht personazhet janë realë, me atë letrare artistike ku marrëdhëniet emocionale dhe përshkrimet janë fiktive në atë masë që e dëshiron qëllimi krijues i autorit; "Triseta, teoremë për dashurinë" (2002), mund të merret si një roman fantastiko-shkencor në shikim të parë, sepse trajton zbritjen e jashtëtokësorëve në planetin tonë për të mbjellur farën njerëzorë. Por, për marrëdhëniet e krijuara midis personazheve, në radhë të parë, ashtu siç e tregon edhe vetë titulli, është një roman erotik, ndoshta i vetmi në letërsinë tonë që ka si qëllim pikërisht trajtimin e fenomenit të dashurisë midis njerëzve; "Sadisti" (2003), mund të konsiderohet si një horror ironik për një moral më të mirë të shoqërisë shqiptare, ku vrasja dhe përdhunimi janë bërë një formë banale e jetës së përditshme. Me dy fjalë, subjekti i tij është ky: një djali të ri i përdhunon të fejuarën një bandë djemsh rrugaçë; heroi i romanit merr ha duke ekzekutuar secilin sipas fjalëve që i ka thënë viktimës gjatë aktit të përdhunimit.
Shkrimtari Hysen Sinani ka realizuar edhe shumë përkthime nga më dinjitozet e letërsisë botërore si: "Për atdheun", nga Blasko Ibanjez; "Maria Shapdëlenë", nga Luis Hemon; "Madalena", nga Henri Truaja; "Greqishtja për shqiptarët", nga "Asimil"; "Jeta e Volterit", nga Andre Morua; "Udhëtari i natës", Maurizio Maggiani; "Një Xhinxhis Khan i ditëve tona", Alberto Bevilacqua; "Krimet e mëdha të historisë", Pierre Bellemare; "Shqisa jonë e gjashtë", Charles Richet; "Udhëtim në fund të natës", Louis-Ferdinand Céline; "Filozofia në sallon", Markezi Dë Sad; dhe përkthime të tjera në proces botimi.
Shkrimtari dhe përkthyesi Hysen Sinani ka dhënë kontributet e veta edhe në fushën e leksikografisë: "Fjalor Greqisht-Shqip" me 20.000 fjalë; "Fjalor Shqip-Greqisht" me rreth 6.000 shprehje të përdorimit të përditshëm të gjuhës greke, etj, etj.
Aktualisht Hyseni është kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë.
Ja disa nga titujt e veprave kryesore që ka shkruar e botuar dhe që ka përkthyer e botuar:
1. "Gjergji", roman, Tiranë (1980)
2. "Nuk e harroja atë ditë", roman, Tiranë (1989)
3. "Një burrë si ky", roman Tiranë (1992)
4. "52 burra për një grua", roman, Tiranë (1999)
5. "Legjenda e dheut të keq" roman, Tiranë (2000)
6. "Triseta, teoremë për dashurinë", roman, Tiranë (2002)
7. "Sadisti", roman, Tiranë (2003)
8. "Për atdheun", nga Blasko Ibanjez; përkthim
9. "Maria Shapdëlenë", nga Luis Hemon; përkthim
10. "Madalena", nga Henri Truaja; përkthim
11. "Greqishtja për shqiptarët", nga "Asimil"; përkthim
12. "Jeta e Volterit", nga Andre Morua; përkthim
13. "Udhëtari i natës", Maurizio Maggiani; përkthim
14. "Një Xhinxhis Khan i ditëve tona", Alberto Bevilacqua; përkthim
15. "Krimet e mëdha të historisë", Pierre Bellemare; përkthim
16. "Shqisa jonë e gjashtë", Charles Richet; përkthim
17. "Udhëtim në fund të natës", Louis-Ferdinand Céline; përkthim
18. "Filozofia në sallon", Markezi Dë Sad; përkthim
Elim Xanxari
Marrë nga libri "Diplomacia e vetëmohimit"
(Zhvillime të çështjes çame),
Tiranë, 2008,
i autorit Shefki Hysa
Hysen Sinani lindi më 7 shkurt të vitit 1949, në Tiranë. Ai është një ndër shkrimtarët shqiptarë më në zë të brezit të vet dhe një ndër përkthyesit më prodhimtarë të letërsisë artistike.
Hyseni është arsimuar në Tiranë, autodidakt (i vetëshkolluar), kështu preferon të shprehet për veten e vet. Ka kryer disa specializime në fushën e gazetarisë dhe botimeve. Në vitet 1964-1974, Hyseni ka përvetësuar gjuhën franceze; 1974-1980 përvetësoi gjuhën italiane; 1990-1995 përvetësoi gjuhën greke. Pra është një autodidakt që ka pasur sukses edhe në përvetësimin e gjuhëve të huaja, të cilat do t’i vlenin më vonë në jetë për t’u bërë edhe përkthyes i mirë për letërsinë artistike.
Nga viti 1964 deri në vitin 1974, Hysen Sinani ka punuar si punëtor në disa ndërmarrje prodhimi, si Fabrika e Lullave, Uzina Dajti, Konsumi i Gjerë, Ndërmarrja e Montimeve Industriale, etj.
Në vitin 1974 deri në vitin 1985, ka punuar redaktor letrar dhe gazetar në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë dhe në gazetën "Drita", organ i këtij institucioni kulturor e letraro-artistik.
Në vitet 1986-1991 punoi përsëri punëtor në Uzinën e Traktorave dhe në Fabrikën e Llullave.
Në vitet 1991-1992 shkoi në emigracion në Greqi. Në vitet 1992-1994 u rikthye në Shqipëri dhe nisi veprimtarinë private me firmën e tij botuese "Artemida", midis botimeve të së cilës është edhe fjalori Greqisht-Shqip, me rreth 20 000 fjalë, i hartuar nga vetë autori. Në vitet 1994-1999 shkoi përsëri në emigracion në Greqi, për shkak të falimentimit të firmës botuese, si edhe realizoi disa udhëtime njohëse si gazetar në Itali dhe Francë.
Në vitet 1999-2008 u rikthye në Tiranë, ku jeton dhe vepron si shkrimtar, publicist i lirë, përkthyes. Krijimtarinë e vet e publikon në shtypin letrar si gazetat "Drita", "Shqip", revista "Krahu i shqiponjës", etj., etj.
Hysen Sinani nëpër vite ka botuar shumë vepra të ndryshme letrare. Më të spikatura janë romanet: "Gjergji" (1980), tregon historinë e një punëtori që dëshiron të bëjë përpara në jetë, duke iu larguar ambienteve punëtore jo aq tërheqëse për ëndrrat e tij; "Nuk e harroja atë ditë" (1989), tregon gjithashtu historinë e një punëtori të ri, por tashmë të një individi të persekutuar nga kolektivi dhe në konflikt të hapur me kolektivin ku ai punon; "Një burrë si ky" (1992), këtu është vënë në qendër një çift të sapomartuarish që përplasen, përveç halleve të tyre personale, edhe me ndeshjen ndaj një administrate çnjerëzore dhe të egër ndaj individit me probleme; "52 burra për një grua" (1999), është një roman i shkurtër epik, me në qendër fatin e një gruaje, e cila bëhet mollë sherri midis dy familjeve në gjak dhe po ajo sakrifikohet për të shuar gjakderdhjen, në emër të një qëllimi më të lartë kombëtar; "Legjenda e dheut të keq" (2000), është një roman krejt modern, i pashkruar më parë në letërsinë shqipe. Aty shkrihen elementët e një publicistike letrare, ku pjesërisht personazhet janë realë, me atë letrare artistike ku marrëdhëniet emocionale dhe përshkrimet janë fiktive në atë masë që e dëshiron qëllimi krijues i autorit; "Triseta, teoremë për dashurinë" (2002), mund të merret si një roman fantastiko-shkencor në shikim të parë, sepse trajton zbritjen e jashtëtokësorëve në planetin tonë për të mbjellur farën njerëzorë. Por, për marrëdhëniet e krijuara midis personazheve, në radhë të parë, ashtu siç e tregon edhe vetë titulli, është një roman erotik, ndoshta i vetmi në letërsinë tonë që ka si qëllim pikërisht trajtimin e fenomenit të dashurisë midis njerëzve; "Sadisti" (2003), mund të konsiderohet si një horror ironik për një moral më të mirë të shoqërisë shqiptare, ku vrasja dhe përdhunimi janë bërë një formë banale e jetës së përditshme. Me dy fjalë, subjekti i tij është ky: një djali të ri i përdhunon të fejuarën një bandë djemsh rrugaçë; heroi i romanit merr ha duke ekzekutuar secilin sipas fjalëve që i ka thënë viktimës gjatë aktit të përdhunimit.
Shkrimtari Hysen Sinani ka realizuar edhe shumë përkthime nga më dinjitozet e letërsisë botërore si: "Për atdheun", nga Blasko Ibanjez; "Maria Shapdëlenë", nga Luis Hemon; "Madalena", nga Henri Truaja; "Greqishtja për shqiptarët", nga "Asimil"; "Jeta e Volterit", nga Andre Morua; "Udhëtari i natës", Maurizio Maggiani; "Një Xhinxhis Khan i ditëve tona", Alberto Bevilacqua; "Krimet e mëdha të historisë", Pierre Bellemare; "Shqisa jonë e gjashtë", Charles Richet; "Udhëtim në fund të natës", Louis-Ferdinand Céline; "Filozofia në sallon", Markezi Dë Sad; dhe përkthime të tjera në proces botimi.
Shkrimtari dhe përkthyesi Hysen Sinani ka dhënë kontributet e veta edhe në fushën e leksikografisë: "Fjalor Greqisht-Shqip" me 20.000 fjalë; "Fjalor Shqip-Greqisht" me rreth 6.000 shprehje të përdorimit të përditshëm të gjuhës greke, etj, etj.
Aktualisht Hyseni është kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë.
Ja disa nga titujt e veprave kryesore që ka shkruar e botuar dhe që ka përkthyer e botuar:
1. "Gjergji", roman, Tiranë (1980)
2. "Nuk e harroja atë ditë", roman, Tiranë (1989)
3. "Një burrë si ky", roman Tiranë (1992)
4. "52 burra për një grua", roman, Tiranë (1999)
5. "Legjenda e dheut të keq" roman, Tiranë (2000)
6. "Triseta, teoremë për dashurinë", roman, Tiranë (2002)
7. "Sadisti", roman, Tiranë (2003)
8. "Për atdheun", nga Blasko Ibanjez; përkthim
9. "Maria Shapdëlenë", nga Luis Hemon; përkthim
10. "Madalena", nga Henri Truaja; përkthim
11. "Greqishtja për shqiptarët", nga "Asimil"; përkthim
12. "Jeta e Volterit", nga Andre Morua; përkthim
13. "Udhëtari i natës", Maurizio Maggiani; përkthim
14. "Një Xhinxhis Khan i ditëve tona", Alberto Bevilacqua; përkthim
15. "Krimet e mëdha të historisë", Pierre Bellemare; përkthim
16. "Shqisa jonë e gjashtë", Charles Richet; përkthim
17. "Udhëtim në fund të natës", Louis-Ferdinand Céline; përkthim
18. "Filozofia në sallon", Markezi Dë Sad; përkthim
Elim Xanxari
Marrë nga libri "Diplomacia e vetëmohimit"
(Zhvillime të çështjes çame),
Tiranë, 2008,
i autorit Shefki Hysa
Nga Hysen Sinani
DIPLOMACI E PAMUNDUR APO?!...
Shënime për librin "Diplomacia e vetëmohimit"
e shkrimtarit Shefki Hysa
“Diplomacia e vetëmohimit”. Kështu e ka titulluar shkrimtari Shefki Hysa librin e tij të fundit, të cilin e lexova në dorëshkrim me një frymë, jo vetëm nga kureshtja që më nxiti tematika e tij, por më tepër nga ajo mënyra e çiltër me të cilën na e servir ai temën e madhe të çështjes çame.
Ai të habit kur, në një mënyrë ashtu si të rastësishme, duke folur për talentin e Çamërisë, Bilal Xhaferrin, bie fjala, dhe fatin e tij të trishtuar, kalon në thelbe politike e historike aq të rëndësishme sa ti thua me vete: dale pak, t’i kthehem edhe një herë kësaj faqeje për ta kuptuar më mirë çfarë po tregon dhe çfarë paska ndodhur!
Gjatë gjithë kohës që lexoja dorëshkrimin prekës të Shefki Hysës, sepse ai i bën përshkrimet edhe në mënyrë prekëse, më vinte në mendje një thënie e hershme e Zhan-Pol Sartrit: shtetet janë si njerëzit, secili shikon interesin e tij... Nuk e mbaj mend në çfarë konteksti e kishte thënë këtë gjë, por mua tani nuk më shqitej nga mendja dhe, në të vërtetë, tek libri në fjalë, madje në të gjitha trajtimet e çështjes çame, vija re se vetëm shteti grek kishte qenë si njerëzit dhe kishte parë interesin e tij në lidhje me fatin e hidhur të një minoriteti të përzënë prej vendit të tij. Shteti shqiptar, si ai i djeshmi, ai i pardjeshmi dhe po aq ky i sotshmi nuk donte t’ia dinte për këtë fat e për këtë çështje jo të vogël kombëtare.
Përse vallë?
Thjesht dhe shkoqur për arsyen e parë që ka qenë dhe është një shtet vocërrak, i krahasueshëm me atë lypsarin e mbledhur grusht që di vetëm të kërkojë lëmoshë. Duket qartë ky shtet i vogël edhe në librin e Shefkiut; duket në ato paraqitjet aq të natyrshme të përjekjeve për ta ngritur çështjen çame në rangjet e diplomacisë ndërshtetërore, për ta zyrtarizuar në atë mënyrë që të mund të kërkohet zgjidhja e saj qartë dhe sipas rastit. Sepse, deri këtu ku ndodhet, ajo mbetet jashtë protokollit grek fare të zbrazur nga një çështje çame.
Është vërtet i dobishëm dhe tërheqës ky libër që Shefki Hysa ka përgatitur për shtyp.
Pa hyrë në hollësitë e persekutimit të dikurshëm çam nga ana e grekëve shovinistë, autori kalon lehtësisht nga njëri përshkrim te tjetri duke thurur një fill mjaft të ndritshëm e të kuptueshëm për cilindo lidhur me një çështje që jo rrallë është paraqitur qëllimisht shumë e ndërlikuar. Kështu, nga disa episode politike rreth këtij problemi kombëtar, natyrshëm ti thua me vete: mirë grekët, se ata interesin e tyre do të shohin, po ne çfarë kemi që tulatemi dhe nuk guxojmë t’ua përmendim të drejtën tonë as edhe si me shaka?
Duke lexuar këtë libër, i cili jo vetëm të informon nga brenda politikës shqiptare për çështjen “e ngecur” çame, por të jep edhe kënaqësi të vërteta estetike me disa përshkrime të bukura të gjendjeve emocionale dhe tipave të ndryshëm jetësorë, kupton e bindesh që kjo çështje kombëtare, sado që të zgjasë, do të vijë një ditë kur do të zgjidhet në mënyrë aq të natyrshme, sa mund të çuditesh që brezat të cilët luftuan aq shumë për atë çështje, ta kishin pasur aq të vështirë...
Kështu ndodh me shtetet, ashtu si me njerëzit: kur dikush bëhet më i fortë, tjetri bën rrugë e buzëqesh me mirësjellje...
Të paktën, këtë gjë, libri i Shefki Hysës do të na e kujtojë një ditë kur të jemi bërë edhe ne të fortë.
Hysen Sinani
DIPLOMACI E PAMUNDUR APO?!...
Shënime për librin "Diplomacia e vetëmohimit"
e shkrimtarit Shefki Hysa
“Diplomacia e vetëmohimit”. Kështu e ka titulluar shkrimtari Shefki Hysa librin e tij të fundit, të cilin e lexova në dorëshkrim me një frymë, jo vetëm nga kureshtja që më nxiti tematika e tij, por më tepër nga ajo mënyra e çiltër me të cilën na e servir ai temën e madhe të çështjes çame.
Ai të habit kur, në një mënyrë ashtu si të rastësishme, duke folur për talentin e Çamërisë, Bilal Xhaferrin, bie fjala, dhe fatin e tij të trishtuar, kalon në thelbe politike e historike aq të rëndësishme sa ti thua me vete: dale pak, t’i kthehem edhe një herë kësaj faqeje për ta kuptuar më mirë çfarë po tregon dhe çfarë paska ndodhur!
Gjatë gjithë kohës që lexoja dorëshkrimin prekës të Shefki Hysës, sepse ai i bën përshkrimet edhe në mënyrë prekëse, më vinte në mendje një thënie e hershme e Zhan-Pol Sartrit: shtetet janë si njerëzit, secili shikon interesin e tij... Nuk e mbaj mend në çfarë konteksti e kishte thënë këtë gjë, por mua tani nuk më shqitej nga mendja dhe, në të vërtetë, tek libri në fjalë, madje në të gjitha trajtimet e çështjes çame, vija re se vetëm shteti grek kishte qenë si njerëzit dhe kishte parë interesin e tij në lidhje me fatin e hidhur të një minoriteti të përzënë prej vendit të tij. Shteti shqiptar, si ai i djeshmi, ai i pardjeshmi dhe po aq ky i sotshmi nuk donte t’ia dinte për këtë fat e për këtë çështje jo të vogël kombëtare.
Përse vallë?
Thjesht dhe shkoqur për arsyen e parë që ka qenë dhe është një shtet vocërrak, i krahasueshëm me atë lypsarin e mbledhur grusht që di vetëm të kërkojë lëmoshë. Duket qartë ky shtet i vogël edhe në librin e Shefkiut; duket në ato paraqitjet aq të natyrshme të përjekjeve për ta ngritur çështjen çame në rangjet e diplomacisë ndërshtetërore, për ta zyrtarizuar në atë mënyrë që të mund të kërkohet zgjidhja e saj qartë dhe sipas rastit. Sepse, deri këtu ku ndodhet, ajo mbetet jashtë protokollit grek fare të zbrazur nga një çështje çame.
Është vërtet i dobishëm dhe tërheqës ky libër që Shefki Hysa ka përgatitur për shtyp.
Pa hyrë në hollësitë e persekutimit të dikurshëm çam nga ana e grekëve shovinistë, autori kalon lehtësisht nga njëri përshkrim te tjetri duke thurur një fill mjaft të ndritshëm e të kuptueshëm për cilindo lidhur me një çështje që jo rrallë është paraqitur qëllimisht shumë e ndërlikuar. Kështu, nga disa episode politike rreth këtij problemi kombëtar, natyrshëm ti thua me vete: mirë grekët, se ata interesin e tyre do të shohin, po ne çfarë kemi që tulatemi dhe nuk guxojmë t’ua përmendim të drejtën tonë as edhe si me shaka?
Duke lexuar këtë libër, i cili jo vetëm të informon nga brenda politikës shqiptare për çështjen “e ngecur” çame, por të jep edhe kënaqësi të vërteta estetike me disa përshkrime të bukura të gjendjeve emocionale dhe tipave të ndryshëm jetësorë, kupton e bindesh që kjo çështje kombëtare, sado që të zgjasë, do të vijë një ditë kur do të zgjidhet në mënyrë aq të natyrshme, sa mund të çuditesh që brezat të cilët luftuan aq shumë për atë çështje, ta kishin pasur aq të vështirë...
Kështu ndodh me shtetet, ashtu si me njerëzit: kur dikush bëhet më i fortë, tjetri bën rrugë e buzëqesh me mirësjellje...
Të paktën, këtë gjë, libri i Shefki Hysës do të na e kujtojë një ditë kur të jemi bërë edhe ne të fortë.
Hysen Sinani
Subscribe to:
Posts (Atom)
